Kasteel Hohenlimburg

De Hohenlimburg is een van de weinige heuvelkastelen in Westfalen die nog grotendeels in hun oorspronkelijke architectonische vorm bewaard zijn gebleven. Het is gelegen aan de ingang van het Lenne dal, dat andere kastelen en adellijke residenties heeft op weg naar het Sauerland. Het kasteel maakt deel uit van het beschermd landschapsgebied Stoppelberg.

Tegenwoordig zijn de voorburcht en de hoofdburcht en vooral het paleis, de poortgebouwen, de ringmuren en de donjon uit de 13e en 14e eeuw bewaard gebleven, evenals verschillende woon- en werkgebouwen uit de 16e tot 18e eeuw. Een beroemde tentoonstelling is de opzettelijk gemummificeerde "Zwarte Hand". Volgens de legende liet graaf Dietrich von Isenberg-Limburg zijn zoon deze hand afhakken omdat hij zijn moeder had geslagen. In feite is het een middeleeuws of vroegmodern lichaamsteken (hier: de hand van een dode) dat bijvoorbeeld bij moordslachtoffers werd afgesneden om bewijsmateriaal te bewaren. Afgehakte handen waren ook een teken van een wapenstilstand, die bijvoorbeeld na een vete tussen partijen werd gesloten. Dergelijke wettelijke afspraken zijn ook voor Limburg in de late middeleeuwen meerdere malen gedocumenteerd. De locatie van de "Zwarte Hand", het oude archief van de toren die in 1811 door een blikseminslag werd verwoest, ondersteunt beide stellingen. Radiokoolstofdatering wees uit dat de hand dateert uit de 16e eeuw. Het jaar 1546 plus/min 60 jaar werd vastgesteld, een exactere datering is niet mogelijk. Wetenschappers stelden vast dat het een rechterhand is, waarschijnlijk van een volwassen man. Alle eindverbindingen van de vingers ontbreken, evenals een deel van de handwortelbeentjes. Een restant koord op de duim wijst op een ouder label, aldus de onderzoeker. Wat de wetenschappers niet vonden waren haksporen, snijwonden, ziekten of zweren. Dit wijst er eerder op dat het de hand is van een slachtoffer, niet van een dader.