Huisloon

Haus Lohn ligt midden in het idyllische centrum van Südlohn, in de onmiddellijke nabijheid van de Schlinge. Het landgoed werd voor het eerst genoemd in een document uit 1357. Het diende ooit als de voorouderlijke zetel van een zijlijn van de invloedrijke familie van de Graven van Lohn. In 1785 bouwde Franz Joachim von Loen op de plaats van het oude gebouw een nieuw laat- classicistisch huis, waarvan de kern nog steeds overeenkomt met het huidige Haus Lohn. Tegenwoordig is het landgoed in privé-bezit, dus een bezoek is alleen mogelijk van buitenaf met een beetje afstand.

• Huis Lohn is privé-bezit. Een rondleiding binnen is niet mogelijk.
• Een buitenrondleiding is mogelijk op afstand.

Haus Lohn was ooit de voorouderlijke zetel van een zijlijn van de invloedrijke familie van de Graven van Lohn. Het is niet precies bekend wanneer het landgoed, schilderachtig gelegen aan de rivier de Schlinge, is ontstaan. Het werd voor het eerst genoemd in een document uit 1357 als een riddermatig landgoed dat in staat was een parlement te houden.

Rond 1700 splitste de familie von Lohn zich in verschillende lijnen. De laatste eigenaar, Franz Joachim von Lohn, zat zo diep in de schulden dat hij het landgoed in 1797 bij opbod moest verkopen. Kort na 1785 liet hij echter een nieuw huis bouwen op de plaats van het oude, vervallen huis. Het vijfassige gebouw, omgeven door een gracht, geldt vandaag als de enige vroeg-klassicistische adellijke residentie in het district Borken.

Na een brand in 1837 werd het gebouw met één verdieping uitgebreid en werden de buitenmuren witgekalkt. De voordeur wordt geaccentueerd door zandstenen omlijstingen, een kleine trap en de smalle centrale risaliet die erboven uitsteekt. Boven de ingang hangt het wapenschild van de Belgische adellijke familie Looz-Corswarem, die het huis bezat van 1841 tot 1856. De Latijnse inscriptie luidt: POTIUS MORI QUAM PAEDARI, vertaald: Beter sterven dan je onderwerpen.

In 1856 werd Haus Lohn eigendom van Anton Heinrich Büscher. Zijn jongste dochter trouwde in 1907 met Bernhard Franz Geuking. Tegenwoordig is het landgoed eigendom van en wordt het bewoond door zijn nakomelingen. Een bezoek is daarom alleen mogelijk van buitenaf met een beetje afstand.